'Het spook van de writer's block heeft mij nooit bezocht binnen de muren van het kantelende, gedelabreerde hok waar ik pleeg te schrijven. lk ken het fenomeen dus alleenlijk maar van horen zagen. Natuurlijk zijn er de uren en de dagen waarop ik enige tellen in lichte onzekerte verkeer en leeg van klokhuis naar dat wrede, verschrikkelijk onbeschreven stuk papier zit te turen. Maar zulke dadenloosheid mag nooit langer dan de kortst mogelijke fractie van een secondje duren. Dan moet de ijzeren en stalen zelfdiscipline het weer halen, de verworvenheden van de onvervalste boekenschrijver, en dient, ras ras!, het dactyloblad te worden gevuld met de fraaie lettertekens die uit de rechterhand vertrekken of met de zeer agressieve, oergermaanse karakters die de oude en bijzonder trouwe Adler voortbrengt. Zoals u zelve zien en constateren kunt, bestaat er slechts één medicijn om de kwaal van de writer's block van de schrijftafel te weren: de discipline die ten aanval! en immer moedig voorwaarts en voortgedaan! dicteert. Dus: het reilen en zeilen van het veelkoppige monster van de schrijfkramp is mij totaal onbekend, niets of niemendal plaagt noch verstart mij bij de schrijfdaad. Mijn ziektebeeld kan in een tegengestelde hoek worden gezocht en gevonden: ik lijd onder en aan een veelvoud van beelden en gedachten, een triljoen opstandige, wansmakelijk rijke, belasterende, smadelijk originele bedenksels. En al die hersenschimmen schreeuwen tegelijk en tegelijkertijd dat ze op het schrijfblad hun plekje willen.'